Ιστορία του χωριού
Η πρώτη ονομασία του χωριού αναφέρεται ως Ραντοσίνστα από τη σλαβική λέξη «ράντο» που σημαίνει «όμορφος» κατάλοιπο λόγω της διείσδυσης των σλάβων στην περιοχή του 6ου αιώνα. Το χωριό αποκτά το όνομα Μέγαρο κοντα στο 1930 διότι υπήρχε ένα μεγάλο παλάτι στην περιοχή Σεράι από τα χρόνια του Αλή Πασά .Το παλάτι βρισκόταν βορειοανατολικά του χωριού σύμφωνα με αφηγήσεις παλαιών κατοίκων του χωριού αλλά δυστυχώς δεν υπήρξαν ποτέ ευρήματα για το μεγαλοπρεπές αυτό κτίριο
Το 1692 κατοικούσαν εκεί 31 χριστιανικές οικογένειες Κοπατσιαραίων. Την ίδια εποχή, το χωριό χωριζόταν σε τρεις οικισμούς:
- «Σελιό» (= φωτεινό χωριό) 4.5 χλμ Βορειοανατολικά
- «Ραχοβίτσα» 4.5 χλμ Νοτιοανατολικά
- «Νιδρούζι» 5 χλμ Βορειοδυτικά.
Κατά την παράδοση, οι οικισμοί αυτοί καταστράφηκαν από τους Τούρκους το 1765 και οι κάτοικοί τους μεταφέρθηκαν στο σημερινό Μέγαρο.
Ιστορικά πρόσωπα του Μεγάρου
''Ο πατέρας του και αδελφός μου μεγάλος οπλαρχηγός,οπλαρχηγός τον βαφτίζει,δεν απομένει παρά να γίνει και αυτός οπλαρχηγός''
Απο μικρός δε μπορούσε να υπομείνει τον τούρκικο ζυγό και βγήκε αντάρτης στα Μακεδονικά βουνά.Το 1899 ομάδα απο 20 Τούρκους πήγαν στον πέρα Μαχαλά του Μεγάρου και αφού άρπαξαν τα ζώα και ότι άλλο βρήκαν,φεύγοντας πέρασαν απο την άλλη άκρη του χωριού.Εκείνη την ώρα έμπαινε στο χωριό και ο Καπετάν Λουκάς με την ομάδα του,δίχως να γνωρίζει τίποτε.Οι δύο ομάδες ήρθαν αντιμέτωπες σε μικρή απόσταση.Οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν και εξοντώθηκαν.Ο Καπετάν Λουκάς ήταν ο τελευταίος από τους καπεταναίους του Αρματολικιού της Βόρειας ΠΙΝΔΟΥ,.Καταγόταν από το Μέγαρο Γρεβενών.'Εδρασε το 1903-1908 στην περιοχή Καστοριάς όπου και ξεκαθάρισε όλες τις φωλιές των κομιτατζήδων και σε συμπλοκή που έγινε κοντά στο Λέχοβο (για την οποία εγράφη και το δημοτικό τραγούδι) τραυματίστηκε βαρειά.Επέζησε του τραύματος και πέθανε στα Γρεβενά το 1913 από φυματίωση στο σπίτι του φίλου του Ηλία Τότσκα
Μετά την προδοσία και τον ηρωικό θάνατο των Μανιατών Βλαχάκη (Καπετάν Λίτσας) και Λεωνίδα Πετροπουλάκη στην μάχη της Οσνίτσανης,ο Καπετάν Λουκάς ήταν αυτός που εκδικήθηκε τον θάνατο τους.Πρέπει να αναφέρουμε το γεγονός ότι η επίθεση του Ελληνικού σώματος έγινε κατά των κομιτατζήδων, αλλά κατά την πάγια τακτική τους,αυτοί ειδοποίησαν το Τουρκικό στρατό παριστάνοντας τους απλούς χωρικούς και ζητώντας προστασία από τους επιτιθέμενους Έλληνες.Μετά από μερικές ημέρες οι διασωθέντες οπλαρχηγοί Λουκάς Κόκκινος και Βαγγέλης Βλάχος κινήθηκαν προς το χωριό Έζερετς, όπου είχαν καταφύγει οι προδότες της μάχης της Οσνίτσανης Βούλγαροι πράκτορες και επιτέθηκαν εναντίον τους, μετατρέποντας το χωριό σε στάχτες εντός δυο ωρών.Υπεύθυνος για την προδοσία ήταν ο Σλιάχας Ο Σλιάχας μπαινόβγαινε στο κατάλυμα του αρχηγού (Καπετάν Λίτσα) για να τον περιποιηθή, έμαθε την πορεία του και τον πρόδωσε στο τουρκικό στρατό. Ο καπετάν Λουκάς τον σκότωσε αργότερα και αφού είχε πραγματοποιήσει την επίθεση στο Έζερετς (Απομνημονεύματα Ιωάννη Καραβίτη, σελ. 449).
Η δράση του Καπετάν Λουκά συνεχίσθηκε αμείωτη και αποτέλεσε μία απο τις πιο θρυλικές μορφές του Μακεδονικού Αγώνα συμμετέχοντας σε δεκάδες συγκρούσεις με κομιτατζήδες και τούρκικα διωκτικά αποσπάσματα.Στο χωριό η εκκλησία του Αγ. Πνεύματος (1896) 200 μ. Ν, χτίστηκε με έξοδα του Καπετάν Κόκκινου Λούκα,ο οποίος κρύφτηκε κάποτε σε ένα εικονοστάσι που υπήρχε εκεί.
Απο μικρός δε μπορούσε να υπομείνει τον τούρκικο ζυγό και βγήκε αντάρτης στα Μακεδονικά βουνά.Το 1899 ομάδα απο 20 Τούρκους πήγαν στον πέρα Μαχαλά του Μεγάρου και αφού άρπαξαν τα ζώα και ότι άλλο βρήκαν,φεύγοντας πέρασαν απο την άλλη άκρη του χωριού.Εκείνη την ώρα έμπαινε στο χωριό και ο Καπετάν Λουκάς με την ομάδα του,δίχως να γνωρίζει τίποτε.Οι δύο ομάδες ήρθαν αντιμέτωπες σε μικρή απόσταση.Οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν και εξοντώθηκαν.Ο Καπετάν Λουκάς ήταν ο τελευταίος από τους καπεταναίους του Αρματολικιού της Βόρειας ΠΙΝΔΟΥ,.Καταγόταν από το Μέγαρο Γρεβενών.'Εδρασε το 1903-1908 στην περιοχή Καστοριάς όπου και ξεκαθάρισε όλες τις φωλιές των κομιτατζήδων και σε συμπλοκή που έγινε κοντά στο Λέχοβο (για την οποία εγράφη και το δημοτικό τραγούδι) τραυματίστηκε βαρειά.Επέζησε του τραύματος και πέθανε στα Γρεβενά το 1913 από φυματίωση στο σπίτι του φίλου του Ηλία Τότσκα
Μετά την προδοσία και τον ηρωικό θάνατο των Μανιατών Βλαχάκη (Καπετάν Λίτσας) και Λεωνίδα Πετροπουλάκη στην μάχη της Οσνίτσανης,ο Καπετάν Λουκάς ήταν αυτός που εκδικήθηκε τον θάνατο τους.Πρέπει να αναφέρουμε το γεγονός ότι η επίθεση του Ελληνικού σώματος έγινε κατά των κομιτατζήδων, αλλά κατά την πάγια τακτική τους,αυτοί ειδοποίησαν το Τουρκικό στρατό παριστάνοντας τους απλούς χωρικούς και ζητώντας προστασία από τους επιτιθέμενους Έλληνες.Μετά από μερικές ημέρες οι διασωθέντες οπλαρχηγοί Λουκάς Κόκκινος και Βαγγέλης Βλάχος κινήθηκαν προς το χωριό Έζερετς, όπου είχαν καταφύγει οι προδότες της μάχης της Οσνίτσανης Βούλγαροι πράκτορες και επιτέθηκαν εναντίον τους, μετατρέποντας το χωριό σε στάχτες εντός δυο ωρών.Υπεύθυνος για την προδοσία ήταν ο Σλιάχας Ο Σλιάχας μπαινόβγαινε στο κατάλυμα του αρχηγού (Καπετάν Λίτσα) για να τον περιποιηθή, έμαθε την πορεία του και τον πρόδωσε στο τουρκικό στρατό. Ο καπετάν Λουκάς τον σκότωσε αργότερα και αφού είχε πραγματοποιήσει την επίθεση στο Έζερετς (Απομνημονεύματα Ιωάννη Καραβίτη, σελ. 449).Η δράση του Καπετάν Λουκά συνεχίσθηκε αμείωτη και αποτέλεσε μία απο τις πιο θρυλικές μορφές του Μακεδονικού Αγώνα συμμετέχοντας σε δεκάδες συγκρούσεις με κομιτατζήδες και τούρκικα διωκτικά αποσπάσματα.Στο χωριό η εκκλησία του Αγ. Πνεύματος (1896) 200 μ. Ν, χτίστηκε με έξοδα του Καπετάν Κόκκινου Λούκα,ο οποίος κρύφτηκε κάποτε σε ένα εικονοστάσι που υπήρχε εκεί.
Αρχαιολογικά ευρήματα
